In 1982 weet Mercedes‑Benz Transport te berichten: “Noord-Amerika is de grootste bedrijfswagenmarkt ter wereld en juist hier doet Daimler‑Benz AG de afgelopen jaren zijn uiterste best om z’n reputatie als belangrijkste fabrikant van bedrijfswagens, ook in dit deel van de wereld, tot uiting te brengen.” En verder: “De gebruiksomstandigheden zijn net zo verschillend als de Verenigde Staten groot zijn. Terwijl de middelzware Mercedes‑Benz‑vrachtwagens ideaal zijn voor de distributiesector, worden voor langeafstandsverkeer de volumineuze, zware US‑trucks ingezet.” En wel in de vorm van de Freightliner Trucks – dit merk had Daimler‑Benz AG het jaar ervoor overgenomen.

Het is een wedstrijd tegen de klok als de chauffeurs van de metaalfabriek Olsberg in Essen aan hun tocht naar Kassel beginnen. Op de laadvloer van hun Mercedes‑Benz 2632 6×4: vier potten met vloeibaar aluminium, dat tijdens een rit van 3,5 uur niet onder het smeltpunt mag afkoelen. De chauffeurs blijven rustig. Ze “stellen de betrouwbaarheid, de soepele omgang met het voertuig op prijs, […] het uitstekende motorvermogen, dat ook steile hellingen zonder problemen overwint”, vertelt de redactie. Een destijds bijzonder onderdeel moet ook kalmerend voor de zenuwen zijn geweest: aan boord bevond zich een autotelefoon, waarmee de chauffeurs gewaarschuwd konden worden voor verkeershinder, omleidingen en andere mogelijke storende factoren.

Mercedes‑Benz 3328/8×4/4. Voor kenners een indrukwekkende afkorting die duidelijk maakt: hier gaat het in de eerste plaats om exportvoertuigen, want met een toelaatbaar totaalgewicht van maximaal 35 ton is het gebruik in Duitsland alleen met een speciale vergunning toegestaan. “In andere landen daarentegen kunnen voertuigen met vier assen tot 35 t toelaatbaar totaalgewicht bijvoorbeeld als kiepwagen of containervoertuig bijzonder rendabel worden ingezet. De voltooiing gebeurt onder verantwoordelijkheid van Daimler‑Benz AG bij het Zwitserse FBW‑Fahrzeug AG in Wetzikon, Zwitserland”, aldus de redactie. Er wordt een 206 kW‑motor met Ecosplit‑transmissie (16 gesynchroniseerde vooruitversnellingen) ingezet. De redacteurs zijn overtuigd van het succes: “Met de nieuwe 3328/8×4/4 worden aan de ondernemers bedrijfsvoertuigen aangeboden, die vanwege hun veelzijdige toepassingsmogelijkheden zeker op een bijzondere belangstelling kunnen rekenen.”

Het verhogen van de efficiëntie was ook in 1982 een belangrijk thema: “Bij de continu stijgende brandstofkosten is het een must om de truck als transportmiddel nog optimaler te benutten”, schrijft de redactie. En zo ontstaan bijvoorbeeld voor volumineuze goederen en pallets in samenwerking met de opbouwfabrikanten originele oplossingen zoals een slaapcabine boven het stuur of nieuwe koppelingen voor de aanhangwagens.

Zo luidde de titel van een reportage over een door Brazilië en Paraguay gezamenlijk gebouwde en geëxploiteerde waterkrachtcentrale bij de Itaipu‑stuwdam. Een monumentaal bouwwerk dat nog steeds records vestigt: in 2016 werd daar meer dan 103 terawattuur elektriciteit opgewekt. Dat is meer dan elke andere centrale. De elektriciteitsproductie dekt 75 procent van de Paraguyaanse vraag plus 17 procent van de Braziliaanse vraag.

De stuwdam is 225 meter hoog en inclusief aard‑ en steendammen van zeven kilometer lang. De turbines zijn ontworpen voor een waterdebiet van 70.000 kubieke meter per seconde. Tijdens de bouwfase moesten er minstens 31 miljoen kubieke meter rots worden verplaatst. “De bevoorrading van de bouwplaats gebeurt voor het grootste deel door transport per vrachtwagen via een goed ontwikkeld wegennet”, schrijft de redactie. “Ongeveer 300 vrachtwagens van Mercedes‑Benz do Brasil leverden van begin af aan bijna onmogelijke prestaties. Alleen al aan constructiestaal is ongeveer 220.000 ton gebruikt, met een maandelijkse behoefte van bijna 10.000 ton. […] Fascinerend aan Itaipu is echter niet alleen de grootte, maar ook de precisie en stiptheid waarmee hier gewerkt werd.”

Een absurd idee? Maakt niet uit! Vijf Zwitsers lieten zich niet afschrikken: hun bijdrage aan een grote Duitse TV‑show was: “Wij wedden dat we een bijna 9 ton wegende vrachtwagen op vier bierglazen kunnen zetten zonder daarbij een glas te breken!” Ze vonden een partner in de Mercedes‑Benz-vestiging Hagen, die voor de training een 1628 en een hal ter beschikking stelde. Vervolgens, live op televisie, de proef op de som: “Doorslaggevend was een uiterst nauwkeurige, gelijkmatige daling van de hydraulische stempels om vanaf het eerste contact tussen glas en banden een evenwichtige statische belasting te bereiken.” Het wordt niet aanbevolen om dit experiment na te doen. Maar: weddenschap gewonnen!