Pojazdy Arocs Schick Group transportują żelbetonowe elementy na budowę nowego terminalu lotniska we Frankfurcie. Masa kolosa: aż do 44 ton – ale to nie jest problemem.

Kawałek po kawałku wznoszony jest we wschodniej części lotnika terminal 3. Rocznie ma być tu obsługiwanych do 25 milionów pasażerów. Współuczestnik: Schick Group z Bad Kissingen. Odpowiada za budowę pirsu H oraz J i za prawie 70-metrową wieżę. To nie jest drobne zadanie: Sam pasaż z wyjściami J ma 600 metrów długości i składa się z trzech poziomów.

„Używamy prawie 70 pojazdów o masie ponad 7,5 tony”, mówi kierownik parku pojazdów i dysponent Stefan Eichholz. „Głównie Arocsy jako betonomieszarki, wywrotki i ciągniki siodłowe.” Do budowy terminalu 3 jego zespół aktualnie dostarcza 86 żelbetonowych podpór typu Y. Masa jednej podpory: od 22 do prawie 44 ton, dlatego kierowcy Schick mogą jeździć tylko nocą.

Tak jak teraz, o godzinie 0.40 rano na parkingu „Schwarze Pfütze” na chwilę przed wyjazdem na A71, gdzie załoga Schick musi dociągnąć czarne łańcuchy, które zabezpieczają ładunek. Jest marzec, miniony tydzień przyniósł ze sobą pierwsze ciepłe dni w tym roku. Mimo to znowu zrobiło się mroźno.

Dotychczas wszystko przebiega gładko, ale do lotniska zostało jeszcze 210 kilometrów. Zwykle ciemny odcinek drogi teraz oświetlają delikatnie pomarańczowe światła pojazdów. Konwojujący po drogach krajowych pojazd policyjny, właśnie powraca na posterunek.

„Wyruszyliśmy punktualnie i to jest ważne”, mówi kierowca Walter Kleinhenz. On zna trasę. Dzisiaj warunki są jednak trudniejsze niż zwykle: Jego Arocs transportuje 37,5‑tonowy element Y. „Trudne zadanie dla Arocsa. Wyzwaniem jest szerokość 5,40 metra. Czasami robi się wąsko”, mówi Kleinhenz.

„Nasze ciągniki siodłowe często transportują ciężkie ładunki. Arocs okazał się dla nas ekonomicznym rozwiązaniem”, mówi Stefan Eichholz, który kieruje parkiem pojazdów od 2015 roku.

Pojazdy ruszyły w dalszą drogę. Walter Kleinhenz spogląda na wyświetlacz MirrorCam na lewym słupku A. „Ten system jest dla nas bardzo pomocny. Gdy skręcam z przyczepą obraz też się obraca. W ten sposób widzę wszystko aż do końca pojazdu.”

Przed konwojem długie wzniesienie. Wskazują to tylne światła przedniego pojazdu towarzyszącego. Dzięki temu dobrze widać 66,5 tony masy całkowitej. Kierowca Walter Kleinhenz delikatnie naciska nogą na pedał gazu. 390 kW mocy pojazdu ciągnącego bez problemu ustawia Arocsa w pozycji. Dołącza do niego także drugi Arocs w konwoju.

W międzyczasie kolumna pojazdów zjechała z A3 na A5 w kierunku Basel. Przed nimi najtrudniejszy odcinek trasy, który dzisiaj zostanie pokonany z jednym z najcięższych elementów Y – spore wyzwanie. Walter Kleinhenz zawiesza krótkofalówkę w uchwycie. Arocs zwalnia i zjeżdża na drogę jednopasmową. Kleinhenz spogląda na wyświetlacz MirrorCam. Z lewej i prawej strony pozostaje tylko po 15 centymetrów odległości od betonowych murów. Aż do zjazdu pełna koncentracja. Ostrożnie konwój porusza się do przodu.

Jest godzina 3.50 rano. Pojazdy dojeżdżają do wjazdu na plac budowy.

Na terenie lotniska wieje zimny wiatr. Wszyscy muszą wysiąść, aby zdjąć zabezpieczenie ładunku i oświetlenie. Potem rozpoczyna się rozładunek. „Tak było przynajmniej wczoraj.” A więc jednak rutyna? Kleinhenz śmieje się i z prędkości krokową kieruje zaprzęg na plac budowy. „Nie, o rutynie nie ma mowy.”